YOUNGCAPITAL BLOG

Jeroen Kamschreur

Jeroen Kampschreur is 18 jaar en skiet in maart voor een gouden plak in Pyeongchang, Zuid-Korea. Naar eigen zeggen ‘sloopt hij pistes for a living’. Kleine plottwist: Jeroen heeft geen onderbenen. Ik ging bij hem langs en ontmoette een jonge skikoning die alles op alles zet om zijn dromen waar te maken. Dat lukt 'm trouwens aardig: hij won goud voor Nederland op de Paralympische Spelen 2018.

Ik spreek Jeroen in zijn natuurlijke habitat: de gym van sportcomplex Papendal. Dé plek waar topsporters zich voorbereiden op grote toernooien. Het is een indrukwekkende ruimte, waar bijzondere atleten trainen.

Ik zie sporters met een groeistoornis, een prothese of een vergroeide rug. Ze hebben allemaal één ding gemeen: de wil om de top te halen straalt ervan af. Het zet me meteen aan het denken. Misschien moet ik wat meer in mezelf en mijn dromen investeren, in plaats van FIFA 18 te blijven spelen.

Confronterend broodje döner

En dan verschijnt Jeroen. In zijn rolstoel manoeuvreert hij zonder problemen door de deur. Dat de zitskiër eigenlijk geen probleem met zijn handicap heeft, was al vanaf ons eerste contact duidelijk. Zijn WhatsApp-status is ‘Ik heb niks onder de knie’. Briljant.

opdrukken

Wat verder opvalt, is de belachelijk stevige hand die hij geeft. Zo’n handshake als die van je schoonvader bij de eerste ontmoeting, waarbij je probeert niet te gillen en achteraf wenst dat je je hand iets steviger had gehouden. Jeroen is dan ook een ongekende kast. Alsof-ie net de IKEA uit is gelopen.

Dat blijkt ook als hij, voor het oog van onze camera, begint te trainen. 70 kilo bankdrukken, op z’n handen lopen, en nog allemaal oefeningen waarvan ik de naam niet eens ken. Jeroen beukt de schijven door het dak. Tegelijkertijd kijk ik naar mezelf in de spiegel. Het broodje döner van gisteren zie ik nog zitten. ‘En Tom, what’s your excuse?’, hoor ik mezelf denken.

No excuses

Jeroen denkt niet in excuses, maar in kansen. Hij begint te vertellen. Toen hij één jaar oud was, werden zijn onderbenen geamputeerd. Maar zielig doen? No way. Ook zonder benen wilde hij gewoon lekker op wintersport met z’n ouders. En dus huurden ze een zitski. “Vroeger hielden m’n ouders me altijd met een touw vast. Totdat m’n moeder me een keer per ongeluk losliet. Sindsdien ga ik op eigen kracht van de piste af.” 

Zijn WhatsApp-status is ‘Ik heb niks onder de knie’. Briljant.


Dat zitskiën gaat Jeroen goed af. In 2017 won hij maar liefst drie keer goud op de wereldkampioenschappen. Maar de honger houdt niet op. “Mijn doel voor 2018 is tenminste één gouden plak winnen op de Paralympische Spelen.”

kracht training

Maar de medaille heeft ook een keerzijde. Veel van zijn vrienden spreekt hij minder. Zijn ouders ziet-ie ook niet vaak. “Ja, ik mis mijn maten wel. Maar het is het allemaal waard. Want ik vind skiën gewoon heel erg leuk.”

Keihard blijven werken

Jeroen blijkt een inspirerende gast. Zijn verhaal alleen al. 18 jaar, drie keer wereldkampioen en in maart skiën op de Paralympische Spelen. Zonder benen. Holy shit. Maar los daarvan is Jeroen ook één brok positiviteit. Geen geklaag, altijd een lach op z’n gezicht.

Prachtig en somewhat confronterend tegelijkertijd. Want wat deed ik eigenlijk om mijn dromen na te jagen? Niks. Meestal lig ik op de bank Netflix te kijken. Inmiddels ben ik voor de achtste keer (ja, echt) aan How I Met Your Mother begonnen. Dat is 832 uur aan - weliswaar leuke - onzin. Needless to say, die had ik ook kunnen besteden aan mijn droom: sportjournalist worden.

Ik gok dat ik niet de enige ben die zijn leven iets te passief leeft. En dus vroeg ik Jeroen, nadat ik hem als bedankje dit keer íets steviger de hand had geschud, naar de gouden tip. “Iedereen kan de top halen. Als je iets leuk vindt, moet je er vol voor gaan. Ik heb geen benen en ski alle toeristen eruit. Geef nooit op en blijf altijd keihard werken voor je droom.” Nou Jeroen, dan was jou interviewen de eerste stap richting mijn droom. Thanks daarvoor.

Deel dit artikel

Blijf lekker hangen. Lees deze posts.