YOUNGCAPITAL BLOG

Foto's: Floris Duijn

Wat wil je later worden? Wat is je lievelingseten? Lievelingskleur? Wil je later trouwen? Met een man of met een vrouw? Wil je kinderen en hoeveel? En wil je dan een hond of een kat? Of een ander huisdier? Waar wil je wonen? En in wat voor huis?

Als kind kon ik deze vragen makkelijk beantwoorden. Ik wilde rechercheur worden, mijn lievelingseten was patat, de allermooiste kleur roze. Ik wilde later trouwen met een Piet van Sinterklaas, twee kinderen op de wereld zetten, een hond en mijn huis moest een zwembad hebben. Keuzestress? Dat woord kende ik niet.

Ik wist als kind zo goed hoe mijn leven er later uit zou zien. Maar dit beeld veranderde bijna elke dag toen ik ouder werd. En keuzes maken werd steeds moeilijker. Want volgens Google behoren mensen zoals ik - geboren tussen 1980 en 2000 - tot de ‘grenzeloze generatie’: de generatie voor wie alles mogelijk is. Onze keuzes zijn unlimited, maar daarmee onze twijfels ook. We willen authentiek zijn, kiezen voor wat écht bij ons past. Maar wat is de juiste keuze? En hoe weet je dat nou?

‘Worden wie je bent’, maar wie is dat?

Toen ik 12 was, deed ik tests in het tijdschrift Girlz! om te kijken wat voor jongen echt bij mij paste. Ik was 13 toen ik voor het eerst een jongen zoende. Hij was heel dun, had een grote bos met krullen, deed gymnasium en had een hele lange tong. Was dit dan mijn type? Maar waarom leek hij dan niet op de uitkomsten van al die tests die ik had gedaan?

Toen ik 16 was, zei mijn moeder dat de studie Psychologie wel bij mij zou passen. Ik was en ben altijd geïnteresseerd geweest in de psyche van de mens. Niet veel later ontdekte ik ook de kracht van de Nederlandse taal en begon ik te twijfelen of ik daar niet mee verder wilde. Daarnaast trok het theater en de beeldende kunst ook mijn aandacht, maar als ik dat vertelde, dan moest ik volgens velen toch gaan nadenken over een studie met meer zekerheid en baangarantie. Het resultaat van de studiekeuzetest die ik vervolgens deed was: tandartsassistent.

Toen ik 17 was, zeiden mijn vriendinnen dat ze een tussenjaar wilden na de middelbare school om zichzelf uit te dagen in Zuidoost-Azië. Ik wist nog steeds niet welke studie ik moest doen, maar zag mijzelf ook nog niet met een backpack op mijn rug in een onbekend land rondreizen, om op iedere straathoek mezelf te vinden.

Ik besloot toch een tussenjaar te nemen, omdat iedereen dat deed en ik nog niet wist wat ik wilde studeren. Zo maakte ik een keuze om een andere keuze uit te stellen.

Toen ik 18 was, ondertekende ik mijn havo-diploma. Het motto van mijn middelbare school was ‘worden wie je bent’. Maar wie was ik dan?

Alle opties openhouden?

Ik was 19 toen ik mijn aantrekkingskracht tot het theater onderzocht. Via mijn toenmalige theaterdocent kwam ik terecht bij de audities van Docent Theater in Leeuwarden en in Amsterdam. Ik werd aangenomen voor de opleiding in Leeuwarden. The next thing I know, was dat ik met al mijn spullen in de auto op weg was naar Leeuwarden. Waarom Leeuwarden vroegen al mijn Amsterdamse vrienden? Ja, waarom? Ik wist het toen ook nog niet zo goed, maar ik wist dat ik iets met theater moest gaan doen, dus daar ging ik.

Wat mij aansprak in de opleiding Docent Theater? Het was een erg brede opleiding, waarbij ik zelf kon kiezen waarin ik mij verder zou willen ontwikkelen. Aan het begin van deze opleiding dacht ik dat ik na vier jaar zou weten wat ik zou willen doen en één richting zou kiezen waarin ik me verder ging ontwikkelen.

Ik ben nu 23 jaar en bijna afgestudeerd. Ik geef les, maak en bedenk toneelstukken en acteer soms nog een beetje. Eén richting heb ik nog niet gekozen, mijn interesse wisselt met de week.

Uitproberen, onderzoeken en het grenzeloze vieren

Soms grijpt de stress van alle opties mij bij mijn keel. Dan klinken alle opties even waardevol in mijn hoofd.

Als ik nu terugblik, was ik al die tijd bezig met het zoeken naar de juiste keuze, de echte versie van mijzelf, de juiste richting van mijn opleiding, mijn kledingstijl, mijn type in de liefde, enzovoort. Maar ik vergat dat ik ál die keuzes ben. En dat dat juist mooi is. Het is niet zwart of wit. En ergens voor kiezen betekent niet dat je er de rest van je leven voor moet blijven kiezen. Mensen trouwen en scheiden. Mensen wisselen van job. Mensen verven hun haren of laten hun snor staan. Dat is allemaal oké. Ik denk dat daar in de huidige samenleving te weinig aandacht aan wordt besteed. Alles is mogelijk en doordat er zoveel mogelijk is, zijn onze keuzes unlimited. Doordat we streven naar authenticiteit, vergeten we stil te staan bij de meervoudigheid die in ons leeft. En dat het goed is als je je de ene dag anders voelt dan de andere. Dat je alles mag onderzoeken en dat ook meteen weer naast je neer mag leggen. Laten we het vieren, de meervoudigheid, het grenzeloze en misschien zit daar wel de kracht van onze authenticiteit.

Samen met het nieuwe jongerenpanel VERS van het Groninger Forum organiseren wij op 31 januari een avondcollectief twijfelen. Om te vieren dat we twijfelaars zijn, twijfelen we graag een avond met je over onder andere het onderwerp: authenticiteit. Twijfel je met ons mee?

Deel dit artikel

Blijf lekker hangen. Lees deze posts.