YOUNGCAPITAL BLOG

Candy Jacobs

Candy Jacobs, skateboarder. Aangenaam. Skateboarden is mijn ‘beroep’, maar ik zou liever zeggen: mijn leven. Ik adem en leef skateboarden. Ik doe het elke dag, zoveel en zolang als mijn lichaam het toelaat. Ook de rest van mijn tijd staat in het teken van skateboarden. Van de keuzes die ik maak wat betreft eten tot de reizen die ik maak. Van de krachttraining en mental coaching tot de gesprekken met mijn vrienden en ouders.

Ultieme vrijheid

Dertien jaar was ik toen ik voor het eerst op een skateboard stond. Ik had weer eens te veel energie en mijn moeder wilde dat ik iets ging doen. Ze pakte een skateboard uit de schuur en bracht me naar een skatepark. Vanaf het eerste moment was ik hooked. Ik had totaal geen skills en ook geen talent. De kickflip, die sommige mensen in drie weken leren, heeft me een jaar gekost.

Skateboarden heeft me door alle fases in mijn leven heen geholpen. The good, the bad and the ugly, waaronder moeilijke periodes op school. Ik paste namelijk niet in het systeem. Ik was veel te druk, altijd afgeleid, stelde te veel vragen en ging de discussie aan. In mijn derde jaar van de havo werd ik er wel 48 keer uitgestuurd. Ik voelde me onbegrepen en werd daardoor vaak boos. Dan zuchtte de conrector: “Candy, je hebt de sleutel van het skatepark, ga alsjeblieft.” Zodra ik bezig was, ging het beter, want skateboarden is het ultieme gevoel van vrijheid. Het is echt in het nu zijn. Je moet altijd voelen. Hoe staan je voeten? Hoe voelt je lichaam? Zodra je niet meer in het nu bent, val je.

Candy Jacobs

Begin lekker je eigen rijtje

“Het wordt niks met jou”, zeiden docenten vroeger tegen me. Dat raakte me niet. Het maakte me alleen maar vastberaden om hun ongelijk te bewijzen. I’ll be my own fucking hero. Dat doorzettingsvermogen brengt me ver. Ik zie mezelf niet als getalenteerd; ik moet er voor mijn gevoel harder voor werken dan de gemiddelde skater. Maar dat doe ik dan ook. Ik kan prima acht uur lang dezelfde trick oefenen. Net zolang op mijn bek gaan tot ik het kan. Ik weet namelijk zeker dat het me gaat lukken. 

Als ik dat zelfvertrouwen niet had gehad, weet ik niet wat er van me was geworden. Maar gelukkig heb ik die basis van mijn ouders meegekregen. Ze staan altijd achter me, steunen me en hebben me geleerd dat ik precies goed ben zoals ik ben. Ik realiseer me wat voor luxe het is om iemand te hebben die onvoorwaardelijk achter je staat en probeer dit ook terug te geven. Dus ik werk veel met kinderen en jongeren, en laat zien dat het prima is om je eigen weg te banen. Als je niet in het rijtje past, dan begin je toch een nieuw rijtje? 

Candy Jacobs

Gewoon doen, vallen en opstaan

Het is een mindset die ik ook terugzie bij YoungCapital. Daarom gaat die samenwerking ook zo goed en heb ik mijn carrière enorm kunnen verruimen. Ik ben aan de slag gegaan met een mental coach, kon naar wedstrijden reizen over de hele wereld en kwalificeerde me uiteindelijk voor de Olympische Spelen in Tokio. De eerste keer dat skateboarden als olympische sport debuteert.

Een Olympische medaille zou leuk zijn, maar is geen doel op zich. Ik focus niet op een einddoel, maar op de weg ernaartoe. Ik doe wat ik het allerleukste vind. Dát  vind ik belangrijk. Er is niks wat me zo’n rush geeft als skateboarden. Ik zou iedereen gunnen om te doen wat hem gelukkig maakt of een gevoel van verbinding geeft. Daarom deel ik mijn verhaal, in de hoop anderen te inspireren. Want ik geloof dat je alles kunt bereiken. Gewoon doen, doorzetten en niet opgeven. Als je valt, direct weer opstaan en nog een keer proberen. Kijk maar naar mij. 

Deel dit artikel

Blijf lekker hangen. Lees deze posts.