Door de invoering van een cumulatiegrond (de ‘i-grond’) wordt het voor werkgevers iets eenvoudiger om werknemers te ontslaan. De cumulatiegrond moet een rechter de mogelijkheid bieden om bij meerdere ‘niet-voldragen’ ontslaggronden toch tot ontslag over te gaan. Er moet sprake zijn van een combinatie van omstandigheden uit twee of meer ontslaggronden - de redelijke gronden voor ontslag c tot en met h uit artikel 7:669 lid 3 BW.
Hier staat tegenover dat de rechter (naast de transitievergoeding en eventuele billijke vergoeding) ter compensatie een extra vergoeding kan toekennen aan de werknemer. Deze extra vergoeding bedraagt maximaal de helft van de transitievergoeding.